Znów w ciepły i słoneczny październikowy weekend przedsiębiorcy wraz z małżonkami mieli okazję wziąć udział w minirekolekcjach zorganizowanych przez księży sercanów w ramach duszpasterstwa przedsiębiorców i pracodawców. Miejscem spotkania był dom rekolekcyjno-wypoczynkowy zgromadzenia w Zakopanem. Rekolekcje prowadził ks. Stanisław Mieszczak, znakomity znawca i wykładowca liturgiki.

W czterech konferencjach prowadzący w sposób bardzo przystępny, ciepły i serdeczny skłaniał nas do rozważenia niepojętej przemiany dokonującej się w Eucharystii. Bardzo znamienny był fakt, iż nasze rekolekcje zbiegły się z zakończeniem Roku Eucharystii oraz Synodu Biskupów o Eucharystii. Ich tematyka dotykała więc kluczowej sprawy z życia Kościoła i każdego chrześcijanina. Pozwolę sobie na zasygnalizowanie i podzielenie się z czytelnikami „Talentu” niektórymi wątkami z tych rozważań.


I


W pierwszej konferencji ksiądz rekolekcjonista zwrócił uwagę na przemiany, jakie dokonują się w każdej Mszy świętej. Chrześcijanin wie, że w czasie Eucharystii ofiarowane z wiarą przez człowieka owoce jego pracy: chleb i wino – pokarm, stają się pokarmem Bożym. Ale we Mszy świętej jest więcej przemian. I tak w pierwszej jej głównej części – Liturgii Słowa, słowo Boże uroczyście głoszone ma moc stwarzania. Przyjęte ze świadomością, że mówi do nas sam Bóg, stwarza w nas nowe serce, pełne optymizmu i nadziei. Liturgia Słowa ma charakter dialogu: Bóg mówi – człowiek odpowiada. Słuchanie słów pierwszego, drugiego czytania, Ewangelii, homilii skłania do dania odpowiedzi – poprzez psalm responsoryjny, wyznanie wiary i modlitwę wiernych.

Inna przemiana dokonująca się w czasie Mszy świętej, ma charakter społeczny, gdyż pod wpływem słowa Bożego stajemy się wspólnotą, której głową jest Chrystus. Wezwania modlitwy wiernych i intencje pochodzące od wiernych zgromadzonych na liturgii podkreślają ten wspólnotowy wymiar.

Najważniejsza jednak przemiana, jaka dokonuje się w Eucharystii, to przejście ze śmierci, ofiary Chrystusa, do zmartwychwstania i Jego zwycięstwa. Do pełnego skorzystania z owoców przemian, jakie płyną z Eucharystii, jest nam potrzebna wiara.


II


Tematem drugiej konferencji było zwrócenie uwagi na znaczenie i rolę aktów pokutnych w czasie Mszy świętej. Mówiąc o pokucie, trzeba najpierw poznać swój grzech. Każde spotkanie z Bogiem jest aktem pokutnym. Przez odczytywaną Ewangelię, modlitwy Bóg przemawia do nas. Obrzędy obmycia rąk, okadzenia dokonywane przez kapłana zanim przystąpi do złożenia ofiary winny skłonić nas do własnego oczyszczenia, gdyż stajemy przed Bożym obliczem. Przed komunią świętą wyznajemy naszą niegodność wobec Boga, ale Msza święta jest wydarzeniem, w czasie którego człowiek zyskuje nową godność. Gdy stajemy wobec Boga, mamy poczucie grzechu i uświadamiamy sobie zło, jakie on niesie ze sobą dla nas samych i innych ludzi. Rachunek sumienia, popatrzenie na swoje życie wobec Zbawiciela, określenie naszej rzeczywistości ma być drogą do rozwoju naszej doskonałości i świętości.


III


Trzecia konferencja poświęcona była ofierze w czasie Mszy świętej. Na ofiarę składamy chleb i wino, owoc ziemi i naszego wysiłku intelektualnego. W chlebie koncentruje się całe życie, które przedkładamy Bogu w czasie Eucharystii.

Ofiarę składa Jezus Chrystus w swoim ciele jako Bóg-Człowiek. Składa ją dobrowolnie. Przez to stał się wzorem posłuszeństwa wobec Ojca.

Ofiarę składamy także my wszyscy, od chrztu świętego włączeni w Chrystusa. Sakrament Eucharystii powoduje nasze upodobnienie się do Zbawiciela. Msza święta jest ofiarą Chrystusa z życia, ścieżką dochodzenia do Ojca. Jej owocem jest pokarm na życie wieczne, dostęp do nieśmiertelności oraz świadome dążenie do doskonałości, do zjednoczenia się Bogiem.

Ksiądz rekolekcjonista podkreślał wagę naszego przygotowania się do Mszy, podjęcia z wiarą i ofiarą postu eucharystycznego, chwil milczenia i ciszy, wzbudzenia intencji, uczenia się słuchania słowa Bożego. To wszystko zbliża nas do owocnego korzystania z Bożych darów płynących z Eucharystii.


IV


Rozważania nad bogactwem i ważnością niedzieli w życiu chrześcijanina były treścią czwartej konferencji rekolekcyjnej. Niedziela to dzień Chrystusowego zmartwychwstania, doświadczenia faktu powstania z martwych w poranek wielkanocny oraz spotkanie z Osobą Jezusa – doświadczenie Jego obecności.

W niedzielę dokonuje się też zesłanie Ducha Świętego, dzielenie się Chrystusa z nami Duchem Świętym. W tym dniu mamy spotkać Jezusa i przyjąć Jego Ducha. Mamy dostrzec Chrystusa jako początek i koniec, który daje życie i pozwala mu trwać.

Niedziela jest czasem odpoczynku i zatrzymania się na dziele stworzenia Boga z miłości do człowieka. Jest to dzień refleksji nad tym Bożym darem. Niedziela jest również dniem, w którym objawia się Kościół; dniem spotkania wierzących wobec Chrystusa i wokół Chrystusa. Jest to dzień solidarności, gdyż łatwiej potrafimy dostrzec człowieka i jego potrzeby. W niedzielę mamy podziękować Bogu, że istniejemy i mamy perspektywę przejścia do życia wiecznego.

Różnorodne aspekty niedzieli, choćby te wymienione wyżej, zmuszają nas do zastanowienia się i przyjęcia właściwego modelu jej świętowania, określenia jej należytego miejsca i znaczenia w naszym życiu.


***


Niewątpliwym pozytywem tych rekolekcji, oprócz ciekawych konferencji, była możliwość żywych, niczym nieskrępowanych dyskusji. Inspiracją do nich były słowa rekolekcjonisty oraz doświadczenia uczestników, którymi się chętnie dzielili. W wypowiedziach pojawiło się pragnienie właściwego zrozumienia najtrudniejszych problemów związanych z Eucharystią w aktualnej rzeczywistości. Można mieć nadzieję, że oczekiwania te zostały spełnione. Według zgodnej opinii uczestników ta forma duszpasterstwa dla przedsiębiorców i pracodawców powinna być kontynuowana.

Rekolekcje pod względem treści były wielkie, pod względem uczestnictwa nieco mniejsze – 14 par małżeńskich z kilku diecezji. Organizatorom za wszystko, czego doświadczyliśmy, należą się słowa „Bóg zapłać”.

Maria uczestniczka rekolekcji